Afgelopen lente had ik uitjes gezaaid in de tuin. Uien moeten twee jaar groeien, daarom koop je normaal plantuitjes. Dat zijn één jaar oude uitjes, en zijn dus na één seizoen al klaar. Ik had een zakje uienzaad en ging de uitdaging aan.
Als je uitjes zaait heb je na één seizoen hele kleine harde uitjes. Deze sla je in de winter koel, droog en donker op. De volgende lente plant je ze, en in de herfst daarna heb je normale volgroeide uien (veel werk eigenlijk zeg!)
De mooiste, grootste uien deed ik in een pantykousje (komen die ook eens van pas) en hing ze in de gangkast. Regelmatig check ik ze even, om te kijken of er niet toch eentje slecht aan het worden is. De reden dat ze in een pantykousje zitten is dat ze zo niet op de grond hoeven te staan, er goeie ventilatie is en ze niet in de weg staan.
De allerkleinste uitjes schilde ik, kookte ze kort en deed ze daarna over in potjes. Ik kookte een mengsel van azijn en verschillende kruiden (onder andere dille, salie en peperkorrels) en een paar schepjes suiker, en goot de hete azijn over de uitjes. Zo worden de uitjes ingemaakt in zoetzuur en blijven ze een winter lang goed. Deze zilveruitjes zijn heerlijk bij een broodje of door de salade (of bij een bord patat ;))
Ik hoef het jullie vast niet meer te zeggen maar: de ingemaakte uitjes kunnen van de lente dus níet meer in de tuin!
Wat een leuk idee, grappige is dat ik ni wist dat uien twee jaar moeten staan :)
BeantwoordenVerwijderen