Koopweigering

Koopweigering is eigenlijk net als dienstweigering: vanuit een ideeële gedachte weigeren iets te doen, in dit geval: weigeren mee te doen aan de eindeloze carrousel van het kopen. Ook wel bekend als anti-consumerism of Konsum-verweigerung. Omdat meer kopen niet beter is, voor de mens als individu en voor de maatschappij in het algemeen.

Koopweigering is zeggen: het is mooi geweest. We hebben alles wat we nodig hebben, als iets kapot gaat koop je zo iets nieuws, want producten zijn goedkoop en altijd beschikbaar. Maar uiteindelijk worden we er niet gelukkig van. Door niets te kopen bespaar je niet alleen geld maar ook het milieu, en hou je tijd en geld over voor belangrijkere dingen.

Koop je dan niks meer? Tuurlijk wel, het is ten slotte geen dogma. Het gaat er om dat we ons bewust worden van onze levensstijl. Als het kopen van een product je veel gelukkiger maakt, dan moet je dat absoluut niet laten. Maar als het je niet echt gelukkig maakt dan is het zaak na te denken, waarom we het zo doen en of dat niet anders kan.

Maar als we geen dingen kopen stort de economie in! In de negentiende eeuw werd het afschaffen van de slavenarbeid ook gezien als een bedreiging van de economie. En in de Industriële Revolutie waren het de machines, die het werk van de arbeider overnamen, en zo een enorme economische crisis te weeg zouden brengen. Je ziet dus dat het met die economie wel los loopt.

Omdat multinationals veel meer macht hebben dan zou moeten, omdat je nergens zo trots op bent als op je eerste zelfgebakken brood, omdat mensen die geen kadootjes willen op hun verjaardag ook wel eens écht geen kadootjes willen: Doe mee, wordt een koopweigeraar!