Beat the microbead

Eerder schreef ik al over alternatieven voor scrubgel. Bijvoorbeeld scrubben met gemalen koffiebonen die overblijven na het koffiedrinken. Of met citroensap en suiker, ook erg lekker.

Dat zei ik toen vooral omdat zelfgemaakte scrub lekker natuurlijk is, en ook nog lekker goedkoop (niet als je een hele citroen gebruikt natuurlijk! Maar koffiedrab is zeker de goedkoopste scrub ter wereld.)

Nu blijkt dat heel veel scrubs ook nog microbeats bevatten: kleine bolletjes plastic. Na het scrubben spoelen deze door het riool naar de zee, waar ze opgegeten worden door vissen. Als de vissen worden opgegeten door mensen eet je uiteindelijk ook nog zelf deze microbeats! Of de bolletjes drijven af en worden onderdeel van de enorme vuilstortplaats in de zee, de zogenaamde plastic soup.

Dat is dus niet tof! Gelukkig kun je er veel aan doen. Bijvoorbeeld door hier de petitie te tekenen, waarmee bedrijven gevraagd wordt geen microbeats meer te gebruiken. Ook heeft deze site fijne lijsten met producten die zeker wél en zeker niet microbeats bevatten. Of gewoon, zo veel mogelijk je eigen cosmetica maken of niet kopen wat je niet echt nodig hebt, dat kan natuurlijk ook!

Wijze woorden van meneer Einstein

 

Het "voorrecht van het weten", zegt meneer Einstein. Ik vraag me wel eens af of het echt een voorrecht is. Is het leuk te weten hoe het er in de vee-industrie aan toe gaat? Of hoe de meeste van onze groente verbouwd worden, en hoe ver die moeten reizen? Of, iets anders, hoe veel mensen op deze wereld leven? Dat is eigenlijk helemaal niet leuk. Misschien is het een privilege, omdat je niet langer onkundig bent. Of omdat dit soort dingen je pas gaan opvallen als je het zelf goed genoeg hebt (ik bedoel, als je aan hongersnood overlijdt denk je waarschijnlijk niet zo veel na over dierenwelzijn.) Het feit dat je misstanden in de wereld kunt registreren betekent automatisch dat je het eigenlijk zo slecht nog niet hebt.

Het tweede deel is ook zonder meer waar, en je kunt er niet veel aan doen: als je eenmaal weet hoe het zit, is het moeilijk daarvoor je ogen te sluiten. Volgens Einstein heb je zelfs de plicht om er iets aan te doen. Je hebt de problemen gezien, nu is het jouw taak om bij te dragen. Hij zegt niet wat je dan moet doen, ik denk dat dat komt omdat iedereen iets anders kan doen. Het gaat (weer) over bewustwording, over íets doen. 

Maak je eigen schoenenzak

Je eigen schoenenzak maken is wel een vrij nutteloze onderneming: voor 3 euro kun je er een kopen bij Ikea. Maar als je de stof al in huis hebt is het natuurlijk veel duurzamer er zelf een te maken dan een nieuw product aan te schaffen. Een nieuwe schoenenzak, die waarschijnlijk bestaat uit polyester of ander plastic-ig materiaal, heeft veel water en aardolie gekost in het maken, en waarschijnlijk veel brandstof bij het vervoer vanuit China. Oh, en de kans dat iemand fatsoenlijk betaald heeft gekregen voor het maken van een schoenenzak die 3 euro kost is natuurlijk ook niet zo groot. 

Ik had al heel lang een oud gordijn liggen, de stof was eigenlijk net niet gechikt voor kleding, maar ik vond het zo'n leuk kleurtje. Als schoenenzak is hij ideaal. De schoenenzak is gemaakt van een dubbele laag stof, waar ik heel simpel zakjes op heb genaaid. Ieder zakje is een beetje geplooid zodat de schoenen er makkelijk in kunnen liggen. De zak wordt rechtgehouden door een bamboelatje uit de tuin (een beetje breekbaar, ik moet snel iets anders zoeken). Aan de bovenkant heb ik twee knoopsgaten gemaakt, waar ik een reepje stof doorheen heb gehaald, en zo kan hij aan de kledingroe hangen. 

Dierenvriend of milieuvriendelijk?

Een van de moeilijkste dingen die ik tegen kom op mijn stadshippie-pad naar eco-zijn is dat het vaak lijkt dat je moet kiezen tussen diervriendelijk en milieuvriendelijk. Dingen zijn of het een, of het ander.

Bijvoorbeeld: ik wil voor de winter graag nieuwe schoenen. Veel vegetariërs dragen geen leer, en als veganist is het natuurlijk helemaal not done om leren schoenen te kopen. Maar ik heb ook de ervaring dat veel kunstof schoenen eerder kapot gaan, minder warm zijn, en minder lang mooi blijven. Daardoor moet je eerder nieuwe schoenen kopen, wat veel grondstoffen kost en veel vervuiling oplevert. Leren schoenen zijn duurzamer, omdat je ze veel langer kan dragen. Maar ja, gemaakt van dieren, dus dat is ook weer niet goed.

Een ander voorbeeld is lokaal eten: dat is makkelijker als je wel zuivel eet. Als veganist zou je namelijk een paar maanden lang alleen maar kool en appels eten als je lokaal wilt eten. En wat veganistisch eten lekker en romig maakt zijn juist vaak bananen, avocado's (komen van heel ver met het vliegtuig) of soja (komt ook van ver, vaak een bewerkt product). Lastig hoor. Net als honing, dat heeft minder milieu-impact dat agavesiroop, maar wel weer meer impact voor de bij.

Natuurlijk zijn er overal wel mouwen aan te passen, en als je écht wilt kun je vast wel veganist én milieuvriendelijk bezig zijn. Maar moeilijk is het wel! Of wil ik gewoon te veel?